तुझ्यासाठी हज्जारदा

"काईट रनर" म्हणून एका अफगाणी अमेरिकन लेखकाची एक चांगली कादंबरी वाचनात आली. अतिशय सरळ, साधी गोष्ट. दोन मित्रांची, वडिल-मुलाच्या प्रेमाची... खूपसं अफगाणिस्तान, थोडसं तालिबान, बरचसं वास्तव, काहिसं विस्थापित जीवन, थोडेसे न पटणारे योगायोग यात कथा गुरफटून गेली आहे. पण वाचताना बरं वाटलं, पाश्चिमात्य जगात अवचितच काहीतरी खरखुरं पौर्वात्य मिळून गेल्यासारख.

कथेतली काही वाक्य उगीचच आवडून गेली. ज्या वाक्याभोवती संपूर्ण कथा घोटाळत रहाते ते खूपच छान आहे, "For you thousand times over."

आयुष्याच्या वाटेवर आपण कितीतरी लोकांना सहज भेटत असतो. बालपणीचे सोबती, शाळा मित्र, आजूबाजूचे संबधीत, नातेवाईक. सर्वांकडून आपल्याला काही ना काही अपेक्षित असत. मी इतक करतो म्हणून दुसऱ्याने माझ्यासाठी एवढ कराव, उपकारांची परतफेड, केलेल्याची जाणिव वगैरे सारख्या वाक्यांतून आपण आपल्या आयुष्यात इतरांकडून केवळ अपेक्षांच आणि अपेक्षाभंगांच ओझं वाढवत असतो. अशी फार कमी माणसं असतात की ज्यांच्यासाठी आपण निर्व्याजपणे काहीतरी करतो. आपली नाती, मैत्री, ओळखी या किती स्वार्थी असतात नाही? एक प्रकारचा सौदा किंवा trade. फार फार तर जितकं दुसरा करतो तेवढीच आपण परतफेड करत असतो.

बहुतेकदा मैत्री ही फक्त गरजे पुरती असते. Friendship of convinience.

कुणासाठीतरी झोकून द्याव. कसलीही अपेक्षा न करता निर्व्याज प्रेम करावं. दुसऱ्याला आपल्यासाठी desirable बनवण्यापेक्षा त्याला आहे त्या स्थितीत, परिस्थितीत स्विकाराव. कुठलीही फारशी अपेक्षा न ठेवता एखाद्यासाठी आपल्याला शक्य आहे तेवढे मनापासून करत रहावे आणि म्हणावे, "तुझ्यासाठी हज्जारदा".