असा म्हसोबा, जन्मभरचा नवरोबा असतो

मनोगतावरील एका कवितेवरून हे विडंबन सुचले. याला विडंबन म्हणावे की प्रेरणा याबाबत मनात थोडा संदेह आहे.

सांभाळत ढेरी टकलावरचे केस चार विंचरतो
आरशामध्ये चोरून शतदा स्वतःला बघतो
अजूनही चाळीशीची बायको परी दिसावी म्हणतो
असा म्हसोबा, जन्मभरचा नवरोबा असतो


रोज सकाळी टॉमी*ला हा हमखास विचारतो
"फेरफटका मारायला का तू म्हशीस सोबत नेतो?"
सुडौल बांधा माझा याला कधी न जाणवतो
असा म्हसोबा....


हादडताना मचमच आवाज कशाला करतो?
भाजीआमटी भुरका मारून हा ओरपतो
घासाघासाला अपुल्या आईला आठवतो
असा म्हसोबा...


ऐकते जेव्हा मध्यरात्री याला घोरताना
शेजारणीला स्वप्नात पाहूनीया हसताना
पाठीमध्ये दणका याच्या घालावा वाटतो
असा म्हसोबा...


* टॉमीने येथे घरातला पाळीव कुत्रा असणे क्रमप्राप्त आहे.

----
माफीपत्र:


कवयित्रीला (खरंतर लेखिकेला) काव्य कसे करतात याची अजिबात कल्पना नाही. वृत्त, मात्रा, छंद हे शब्द तिला केवळ लिहिता येतात, त्यातले काही कळत नाही याची जाणीव ठेवून आणि हा तिचा पहिलाच प्रयत्न असल्याने तिला मोठ्या मनाने माफ करावे.